28.11: Interacties tussen roofdier en prooi

- [Verteller] Alle organismen hebben energie nodig om te overleven.
Gazelles, bijvoorbeeld, zijn herbivoren die zich voeden met vegetatie.
Terwijl jachtluipaarden carnivoren zijn, die gazelles consumeren.

Deze manier van interactie heet predatie, waarbij één organisme, het roofdier, energie verkrijgt door het consumeren van een ander organisme, het prooidier.
De scherpe zintuigen van een roofdier, zoals zicht, reuk en gehoor, stellen hen in staat om prooien te ontdekken.
Gespecialiseerde fysieke kenmerken, zoals tanden of klauwen, faciliteren het vangen en het consumeren van prooien.

Regelmatige roofdier-prooi interacties zorgen ervoor dat het prooidier eigenschappen ontwikkelt die hen in staat stelt om waarneming of gevangenneming te voorkomen.
Bijvoorbeeld, de meeste vogels hebben een uitzonderlijk gezichtsvermogen ontwikkelt, inclusief kleurenzien, om op prooien te jagen.
Een verdediging bekend als crypsis stelt prooidieren in staat om visuele herkenning te voorkomen door zich te mengen in hun omgeving.

Larven en volwassen peper-en-zoutvlinders, bijvoorbeeld, ontwikkelden lichaams- en vleugelkleuren die nauw overeenstemmen met de takken en schors van hun gastheer.
In plaats van zich te verstoppen, maken de monarchvlinders hun giftigheid bekend met sierlijke, felgekleurde vleugels.
Zulke waarschuwingskleuren, of aposematische kleuring, fungeert als een visueel teken van het prooidier aan roofdieren, dat het gevaarlijk of oneetbaar is.

Monarchrupsen eten zijdeplanten, wat hen giftig maakt als volwassenen.
Vogels die de waarschuwing van de monarch negeren ervaren zijn slechte smaak of worden misselijk en vermijden toekomstig contact.
Als de aposematische kleuring van een soort effectief is, kunnen andere diersoorten die dezelfde roofdieren hebben die kleuring kopiëren of nabootsen.

Mimicry van Müller vindt plaats als schadelijke soorten met vergelijkbare aposematische verschijningen de kosten van het onderwijzen van roofdieren delen.
De viceroy vlinders, bijvoorbeeld, zijn giftig, en bootsen de verschijning van de monarch nauwgezet na.
Roofdieren die een soort hebben uitgeprobeerd, leren om ook de andere soort te vermijden, in plaats van een onprettige voedingservaring te riskeren.

Mimicry van Bates vindt plaats als een onschadelijke soort een schadelijke soort nabootst.
Doorgaans ontwijken roofdieren het heldere driekleurige bandenpatroon waargenomen op giftige koraalslangen.
Niet-giftige koningsslangen buiten dit uit door het uiterlijk van de koraaslang na te bootsen.

Roofdier-prooi interacties lijken op een wapenwedloop.
Naarmate de prooi evolueert om predatie te voorkomen, evolueert het roofdier als reactie daarop.
Zoals de toegenomen snelheid van het jachtluipaard, om beter prooidieren te kunnen vangen.
Zulke wederzijdse natuurlijke selectie tussen interacterende soorten staat bekend als co-evolutie.