Back to chapter

14.8:

MicroRNA's

JoVE Core
Biology
A subscription to JoVE is required to view this content.  Sign in or start your free trial.
JoVE Core Biology
MicroRNAs

Languages

Share

– [Instructeur] MicroRNA, miRNA, is een soort klein regulerend RNA dat niet codeert voor eiwit. In plaats daarvan reguleert het genexpressie door de vertaling van boodschapper-RNA, mRNA, in eiwit te remmen. MicroRNA’s zijn ongeveer 22 nucleotiden lang en worden geproduceerd door de splitsing van een dubbelstrengs RNA-voorloopmolecuul met een haarspeldbocht. De twee strengen scheiden zich en één wordt het volwassen miRNA, dat een complex vormt met een groep protonen RISC genaamd, RNA-geïnduceerd uitschakelcomplex. Dit complex bindt zich aan mRNA door middel van passende basenparen tussen het miRNA en specifieke sequenties in het mRNA. Typisch in het drie prime niet-omgezette gebied. Deze verbinding is meestal niet perfect maar het is voldoende om de omzetting te remmen, hetzij door splitsing en vernietiging van het mRNA of door zich in te mengen met het omzettingsproces zelf. Hoe dan ook, genexpressie wordt geremd, wat een belangrijk type is van post-transcriptionele regulatie. In feite, is ontregeling van miRNA gecorreleerd aan mogelijk dodelijke ziekten zoals kanker en hartaandoeningen.

14.8:

MicroRNA's

MicroRNA (miRNA) is een kort, regulerend RNA dat wordt getranscribeerd van introns – de niet-coderende gebieden van een gen of de stukjes DNA die tussen genen aanwezig zijn. Er zijn verschillende verwerkingsstappen nodig om biologisch actief, volwassen miRNA te vormen. Het initiële transcript, primair miRNA (pri-mRNA) genaamd, vormt baseparen met zichzelf in een stamlus-structuur. In de kern verkort een endonuclease-enzym, Drosha genaamd, de stamlusstructuur tot haarspeldvormige pre-miRNA. Nadat de pre-miRNA-uiteinden zijn gemethyleerd om degradatie te voorkomen, wordt het vanuit de kern naar het cytoplasma geëxporteerd.

In het cytoplasma snijdt een ander endonuclease-enzym, Dicer genaamd, het pre-miRNA in een miRNA-duplex van 21-24 nucleotide. Vervolgens splitst Dicer een streng van de duplex, waarbij een enkele streng volwassen miRNA vrijkomt. Het volvassen miRNA wordt geladen in een eiwitcomplex, RNA-induced silencing complex (RISC) genaamd, dat het miRNA vervolgens naar het complementaire gebied van het doel-mRNA brengt.

De mate van complementaire basenparing tussen miRNA en het onvertaalde 3'- gebied van doel-mRNA bepaalt het gen-uitschakelingsmechanisme. Uitgebreide of bijna perfecte complementariteit veroorzaakt afbraak van mRNA, terwijl beperkte basenparing translatie remt. Hoewel de uitschakeling via mRNA-afbraak onomkeerbaar is, is de remming van translatie omkeerbaar omdat stabiel mRNA de translatie kan hervatten nadat repressoren geëlimineerd zijn.

Veranderingen in de expressie of de functie van miRNA wordt waargenomen bij verschillende soorten kankers. Er wordt bijvoorbeeld verlies van let-7 miRNA waargenomen bij long-, lever-, borst-, prostaat- en eierstokkanker. Let-7 miRNA remt de expressie van oncogenen – genen die kanker kunnen veroorzaken – die celgroei, overleving en proliferatie bevorderen. Daarom bevordert het verlies van let-7 de vorming van tumoren.

Suggested Reading

MacFarlane, Leigh-Ann, and Paul R. Murphy. “MicroRNA: Biogenesis, Function and Role in Cancer.” Current Genomics 11, no. 7 (November 2010): 537–61. [Source]

Ardekani, Ali M., and Mozhgan Moslemi Naeini. “The Role of MicroRNAs in Human Diseases.” Avicenna Journal of Medical Biotechnology 2, no. 4 (2010): 161–79. [Source]