Afinite ve Avidite

Genel bakış

Antikorlar, hücrelerin, bakterilerin, virüslerin veya mantarların yüzeyindeki toksinlere veya maddelere bağlanır. Bu madde bir antijen olarak adlandırılır ve kesin bağlanma yeri epitoptur. Antikor-epitop etkileşiminin gücüne afinite denir. Bir antikor bir antijeni birden fazla epitopla bağladığında, etkileşimin kümülatif gücüne avidite denir. Etkileşimin gücü, ortaya çıkan bağışıklık tepkisini etkiler.

Adaptif İmmün Sistemi Antikor Afiniteyi Artırarak Verimliliği Artırır

Tanım gereği, bir antikorun bağlanabileceği her şeye antijen denir. Bir antijen başka bir organizmadan, toksin gibi yabancı bir partikülden, ilaçtan veya fiziksel bir davetsiz misafirden (ör., kıymık) veya vücudun kendi dokusundan olabilir. Antikorun bağlandığı tam temas noktasına antijenin epitopu denir. Bir antikorun bir epitopa bağlanma gücüne afinitesi denir.

Vücut bir antijenle ilk kez karşılaştığında, vücuttaki mevcut antikorların yalnızca bir kısmı şans eseri antijeni bağlar. Antikorun afinitesi muhtemelen düşüktür. Bununla birlikte, adaptif immün sistemi, adını da aldığı gibi organizmanın yaşamı boyunca karşılaştığı antijenlere adaptif olarak tepki verir. Bir antijen ilk kez tanındığında, karmaşık bir seçim süreci, bu spesifik antijene karşı daha yüksek afiniteye sahip antikorların üretilmesine yol açar. Bu nedenle, belirli bir antijen için antikorun afinitesi, aynı antijenle ikinci kez karşılaşıldığında daha yüksektir. Sonuç olarak, bağışıklık tepkisi daha güçlü olacaktır.

Değişik Afiniteye veya Aviditeye Sahip Antikorlar Farklı Fonksiyonlar Taşır

IgM gibi bazı antikorlar, hepsi aynı epitopu tanıyan birden çok bağlanma yerine sahiptir. Böyle bir antikorun kümülatif bağlanma gücüne avidite denir. Genel bir kural olarak, yüksek aviditeye sahip antikorların afinitesi düşüktür. Sonuç olarak, IgM yeni antijenleri daha kolay tanır ve ayrıntılı bir seçim sürecinden geçmediği için daha hızlı üretilebilir. Aslında IgM, B hücrelerine bağlıdır ve öncelikle B hücrelerini, yeni tanımlanan antijene karşı daha yüksek afiniteye sahip diğer antikor sınıfları üretmeleri için tetikler.